Zenbilli Ali Efendi, Bayezid-i Veli camisinin açılışında namaz için toplanmış olan cemaate mihraba yakın bir yerden şöyle diyordu:”Cemaat-i Müslimin! İçimizde ilk namazda imamlık yapmaya layık bir çok zat vardır. Hangisini ötekisine tercih edeceğimizi bilemez hale geldik. Bu durumda sizlere şöyle bir teklif sunuyorum. Akıl Baliğ olduğu günden şu ana kadar hiç bir namazını (veya ikindi namazının sünnetini) terk etmemiş kim varsa namazı okıldırsın. Şimdi lütfen böyle olan zat mihraba geçsin, bekliyoruz”.
Cemaat bir anda sessizleşmişti. Kimse yerinden kalkmıyor, mihraba geçmiyordu. Bir kişi Zenbilli’ye doğru yürüdü ve kulağına:”Rabbime şükürler olsun, şehzadeliğimde ve sultanlığımda, hazarda da, seferde de bir vakit namazımı terk etmedim” dedi. Bu sözlerden sonra mihraba geçti. Yüreklerde coşku ve ürperti hasıl eden bir sesle ellerini kaldırdı ve “Allahu Ekber” dedi. İmamlığa geçen Sultan İkinci Bayezid Han’dan başkası değildi.
Bir millet nasılsa öyle idare edilir. Bir şeyin içinde ne varsa üzerindeki onun kaymağıdır…